MAŁACHOWSKI - (Władysław Małachowski - Leon Warnerke)
Aparat Małachowskiego z rolkasetą (1877 r.)
Władysław Małachowski - znany w Świecie jako Leon Warnerke
W roku 1875 Władysław Małachowski skonstruował aparat fotograficzny wyposażony w specjalną kasetę zdjęciową (rolkaseta Warnerkego) - mieszczącą rolkę papieru światłoczułego na 100 zdjęć. W tylnej ściance kasety znajdowało się pomarańczowe okienko, przez które widać było numery, umieszczone na tylnej stronie papieru światłoczułego w odstępach odpowiadających wymiarom zdjęcia. Poprzeczne linie, namalowane na powierzchni błony w odstępach, odpowiadających kolejnym zdjęciom, umożliwiały ustawienie błony we właściwym położeniu. W aparacie zastosował wynaleziony przez siebie materiał negatywowy - specjalnie preparowaną papierową błonę zwojową pokrytą suchą emulsją kolodionową. Warstwą światłoczułą była sucha warstwa kolodionowa zawierająca światłoczułe sole srebra, wylana na papier uprzednio wielokrotnie powlekany roztworem kauczuku w benzynie na zmianę z kolodium. Warstwę tę po wykonaniu zdjęcia ściągało się z podłoża, naklejało na płytę szklaną i obrabiano dalej jak normalne płyty szklane.
Rolka z błoną zwojową zakładana była do rolkasety od tyłu po otwarciu jednoskrzydłowych drzwiczek. Z przodu (od strony miecha aparatu) kaseta posiadała szyber zaopatrzony w opisane wyżej pomarańczowe okienko. "Dziwić może, dlaczego pomarańczowe okienko zostało umieszczone w zasuwie, a nie w innym miejscu obudowy rolkasety. Po pierwsze, rozwiązanie to było najłatwiejsze do wykonania. Po drugie zaś, nie miało praktycznie żadnego wpływu na przebieg procesu fotografowania, gdyż po każdym wykonanym zdjęciu rolkaseta musiała być i tak zdjęta z aparatu, aby w jej miejsce włożyć kasetę celowniczą z matówką do ustawienia ostrości obrazu. Obserwowanie przez pomarańczowe okienko przesuwanej błony zwojowej było możliwe dopiero po zdjęciu rolkasety z aparatu fotograficznego". [podaję za: Pawłem Paciorkiewiczem, Leon Warnerke, FOTO nr 1/1993].
Powyższy rysunek pochodzi z artykułu Pawła Paciorkiewicza - Ręczne aparaty fotograficzne na błony zwojowe, miesięcznik FOTO nr 11-12/1987. Zamieszczono dzięki uprzejmości autora.
W 1881 roku Małachowski zbudował nowy model aparatu fotograficznego, w którym długość papierowej taśmy została zredukowana do 40 zdjęć. Materiałem negatywowym był perforowany wysokoczuły papier bromosrebrowy. "Wskutek wielkiej czułości papieru ani okienko pomarańczowe, ani nawet czerwone nie dawały już dostatecznego zabezpieczenia przez zaświetleniem. W celu rozwiązania tej trudności w kasetę zwojową wbudowana została bateria galwaniczna oraz mały dzwonek elektryczny, taśmę zaś papieru zaopatrzono w serię otworów w odstępach równych szerokości klatki. Odpowiednio umieszczone styki powodowały uruchomienie dzwonka po przewinięciu właściwej długości taśmy światłoczułej" - [podaję za: W. Romerem, Władysław Małachowski - Leon Warnerke Polski wynalazca w dziedzinie fotografii]. Z uwagi na wysokie koszty produkcji w/w kasety, ten nowatorski system sygnalizacji został wkrótce uproszczony - dzwonek sygnalizacyjny został zastąpiony dźwignią z mechanicznym wskaźnikiem liczby wykonanych zdjęć.
"Rolkaseta Małachowskiego była pierwszą rolkasetą, która nie tylko wzbudziła szerokie zainteresowanie w świecie fotograficznym, w szczególności u wędrownych fotografów, ale także odniosła liczący się sukces rynkowy. Zainteresowanie rolkasetą i błoną zwojową Warnerkego trwało do 1885 roku, a więc do czasu, gdy na rynku fotograficznym pojawiła się - wzorowana na niej - nowocześniejsza rolkaseta Eastmana i Walkera" [P.Paciorkiewicz].
W 1885 roku G. Eastman i H. Walker rozpoczęli masową produkcję analogicznej kasety zwojowej z dzwonkiem elektrycznym. W 1888 roku wprowadzili na rynek skrzynkową kamerę fotograficzną (box) w której zastosowali wzorowane na konstrukcjach Małachowskiego rozwiązania.
Rysunki z dokumentacji patentowej (patent nr 317.049) udzielony W.H.Walkerowi & G.Eastmanowi w 1885 roku. Z prawej strony rysunki z dokumentacji patentowej (patent nr 388.850) udzielony George Eastmanowi w 1888 roku
