Aparaty fotograficzne wyprodukowane po zakończeniu II wojny światowej

Warszawa, dnia 1 maja 1954 roku

"W połowie grudnia 1958 roku odbyła się w Warszawskich Zakładach Foto-optycznych narada, poświęcona  omówieniu założeń konstrukcyjnych nowych wyrobów. Ponieważ WZFO są obecnie monopolistą w dziedzinie produkcji aparatów fotograficznych (...) program rozwoju tych Zakładów należy uważać za program rozwoju polskiego przemysłu fototechnicznego. Punktem wyjścia programu rozwojowego Zakładów jest założenie, że przemysł krajowy powinien zaspokoić potrzeby rynku w dziedzinie wszelkich typów aparatów amatorskich.
    WZFO będą więc produkować:
1. skrzynkowy aparat młodzieżowy (DRUH),
2. małoobrazkowy aparat popularny,
3. małoobrazkowy aparat średniej klasy (FENIX),
4. lustrzankę dwuobiektywową 6 x 6 cm (START)
- a więc właściwie wszystkie zasadnicze rodzaje aparatów amatorskich (z wyjątkiem wychodzącego z użycia aparatu mieszkowego formatu 6 x 6 czy 6 x 9 cm).
    W tym miejscu dygresja. W trakcie narady stwierdzono, że obserwowany u nas dotychczas stosunkowo duży popyt na drogie aparaty wysokiej klasy jest zjawiskiem sztucznym, nie odpowiadającym rzeczywistym potrzebom i kierunkom rozwojowym za granicą. Przyczyn tego zjawiska należy szukać w snobizmie nabywców, częściowo w tendencjach spekulacyjnych i w nie zawsze właściwym kształtowaniu się cen aparatów fotograficznych". - informacja z ówczesnej prasy.

Komentarz zbędny. Cała powojenna produkcja sprzętu fotograficznego w Polsce prowadzona była w oparciu o powyższe założenia.